Twee Goden.
Wanneer ‘de Schriften’ (de Kronieken) zich hadden beperkt tot een verslag van de Joodse geschiedenis en de woorden van de Profeten niet verdraaid hadden weergegeven, dan had de Heer Jezus niet hoeven komen om GOD de Vader (de Bron van Licht, Liefde en Leven) en ons ‘beeld van bestaan’; ziel, levensgeest en het lichaam, bekend te maken.
Wezenlijk zijn wij een tijdloze entiteit (de ziel van een verbannen Engel) die voor een genadetijd in de mens op de levensadem meereist, om het alsnog met de Schepper GOD de Vader in orde te maken.
Jezus was een mensenzoon Die de kwade inborst, waarmee ieder mens wordt geboren, overwon! Door deze heiliging werd Hij (Zijn wezen) als eerste mens verhoogt en door GOD de Vader tot het hemelrijk aangenomen.
Inmiddels weten wij dat het de geest van duisternis GODs opponent in karakter (de kleermaker van ons lichaam) was, die zich in de Bijbel beschrijft (verhoogd) heeft als degene die de belichaming van de ziel ten onrechte aanbidt en zich als God laat aanbidden.
Zij is verantwoordelijk voor alle vreugde én ellende (de emoties) die ons mensen ten deel vallen.
Met de uitleg van ‘Het Licht en de duisternis’ als de Goden van ons bestaan weten wij nu óók; waar dat ‘korte lontje’ en die agressie van vandaag de dag vandaan komt…
Of, om het anders te zeggen; ‘de beest uithangen’, of de kreet; ‘het is bij de beesten af’ heeft een (oer-)natuurlijk verleden.
“Twee Goden.” verder lezen
